“සතුට විලයි… සැපත මලයි… නෙළුවොත් මල අතින් එකයි… පමා වුණොත් මල පරවෙයි….!! “ මිනිසා තිරිසන් චර්යාවලින්

මහා සයුර ඇල, දොල, වැව්, පොකුණු, ආදියෙන් වෙන් කර හදුනා ගන්නට ඕනෑම කුඩා දරුවෙකු ට වුවද

බුදු සමිදුන් දෙසූ දහමකි. කිසිවකු ලොව තුළ සැපයක් ලබයි නම් එය තම තමන්ගේ සිත තුළ පහන්

දීප්තිමත්… ඇසට ප්‍රිය උපදවමින් බලා සැනසෙයි… අන්ධකාරයි… ඇසට අප්‍රිය දසුනක් වෙයි. ඉවත බලයි. ඇසට ගත් දේ

රටක අත්‍යවශ්‍යම සේවාවන් අතරට ගිනි නිවන හමුදාව ප්‍රධානයි. ගින්න රටක මිනිස් ජීවිත කෙරෙහි කෙතරම් බලපෑමක් කළ

“සියල්ල අතහැර දැමූ තැන සැනසුමය පොදි බැදගත් දා වැනසුමය නිති සැනසුම යහපත් පැවතුමය සිත නැවතුණ දා

කුහක කම, මෙන්ම කුහකයා යන්නද කිසියම් පුද්ගලයෙක් හෝ පැවතුම් රටාවක් සමාජයේ අප්‍රසාදයට, අවඥාවට ලක්කොට කතා කිරීම

සුන්දර සිහින, සිතෙහි ගුලි කරමින් මහා අස්වැසිල්ලක් ගන්නට දින ගණන් කරමින් සිට අවසානයේ චාරිත්‍රානුකූල සම්ප්‍රදායට ගත්

එදා ඇසළ මස පුන්පොහෝ දිනක් සන්සාර පුරාවට එකට පැමිණි සෙනෙහෙබර බිරිඳ වන යසෝධරා දේවිය සහ තම

ආදරය, කරුණාව, දයාව, මෛත්‍රිය… මේ හැම දෙයකම මුසුවකින් ගොඩනැගුණු හැගීම්, දැනීම් සිත් තුළ ගොනු කරගෙන ජීවත්